Wspólnota RCJ
Kościół domowy
Żywy różaniec
Wspólnota Ojca Pio
Odnowa w Duchu Świętym
ADPC
Ministranci i lektorzy
Wspólnota RCJ
Życie konsekrowane - spotkanie 3 lutego już za nami!
Na czym polega?
Porównanie trzech stanów życia w Kościele:
„Ludzie świeccy ze względu na świecką naturę swego powołania odzwierciedlają
tajemnicę Wcielonego Słowa przede wszystkim jako tego, który jest Alfą i Omegą
świata, podstawą i miarą wartości wszystkich rzeczy
Z kolei ci, którzy otrzymali święcenia, są żywymi wizerunkami Chrystusa – Głowy
i Pasterza, prowadzącego swój lud, który wędruje przez rzeczywistość doczesną
pomiędzy ‘już’ a ‘jeszcze nie’, w oczekiwaniu na Jego przyjście w chwale
Zadanie powierzone życiu konsekrowanemu polega na ukazywaniu, że Wcielony Syn
Boży jest eschatologicznym celem, ku któremu wszystko zmierza, blaskiem, przy którym
blednie wszelkie inne światło, nieskończonym pięknem, które samo zdolne jest zaspokoić
wszystkie pragnienia ludzkiego serca”
Nie tylko naśladowanie Chrystusa, co ma czynić każdy ochrzczony,
ale przeżywanie swej konsekracji jako „poddanie Chrystusowi całej egzystencji, które
upodabnia do Niego i przez totalny wysiłek, który zapowiada... eschatologiczną
doskonałość”
Życie konsekrowane powstało na podstawie odczytania tzw. rad ewangelicznych
danych przez Chrystusa (czystość, ubóstwo, posłuszeństwo)
Mt 19, 12 Bo są niezdatni do małżeństwa, którzy z łona matki takimi się urodzili; i są
niezdatni do małżeństwa, których ludzie takimi uczynili; a są i tacy bezżenni, którzy
dla królestwa niebieskiego sami zostali bezżenni. Kto może pojąć, niech pojmuje!
Łk 18, 21-24 On odrzekł: Od młodości przestrzegam tego wszystkiego. Jezus słysząc
to, rzekł mu: Jednego ci jeszcze brak: sprzedaj wszystko, co masz, i rozdaj ubogim,
a będziesz miał skarb w niebie; potem przyjdź i chodź za Mną. Gdy to usłyszał,
mocno się zasmucił, gdyż był bardzo bogaty. Jezus zobaczywszy go [takim] rzekł: Jak
trudno bogatym wejść do królestwa Bożego.
J 4, 34 Powiedział im Jezus: Moim pokarmem jest wypełnić wolę Tego, który Mnie
posłał, i wykonać Jego dzieło.
Rada tzn. „Kto może pojąć niech pojmuje” (Mt 19, 12). Nie dla wszystkich, ale dla
tych którzy pojmują i chcą w sposób bardziej radykalny żyć i poświęcić się Bogu. Bez
zachowania rady można się zbawić. Ale przy pomocy rady można dynamiczniej zdążać
do świętości (nie zapominając, że jest to większa odpowiedzialność).
Czystość (czyli celibat) swoją energię seksualną należącą do struktury człowieka
i wartość osobową opanowuje i ukierunkowuje, by stanowiła czynnik wspomagający
w służbie Bogu i ludziom. Od tej chwili jest zaślubiony Bogu a nie tylko człowiekowi
(współmałżonkowi).
Ubóstwo – zrzeczenie się samowolnego rozporządzania rzeczami materialnymi,
wyrzeczenie ma stanowić czynnik wewnętrznej wolności, gotowość do dzielenia się
z potrzebującymi; naśladowanie Chrystusa ubogiego; stopień ubóstwa zależy od reguły
danego zgromadzenia.
Posłuszeństwo – życie i praca we wspólnocie pod kierunkiem przełożonych wg
konstytucji, zgodnie z celem zgromadzenia; ściślejsze łączenie się z posłuszeństwem
Chrystusa i włączenie w zbawczą wolę Ojca;; doskonałe wyzyskanie swej wolności.
Poświęcenie się Bogu z nowego szczególnego tytułu czyli konsekracja (poświęcenie
wszystkich chrześcijan przez Chrzest tu coś więcej).
Konsekracja chrzcielna dopełniona konsekracją przez rady ewangeliczne.
„Naśladowanie Chrystusa czystego, ubogiego i posłusznego w dążeniu do doskonałej
miłości” (Vita consecrata n,. 12). Czyli w dążeniu do świętości.
Osiąganie celów we wspólnocie osób życia konsekrowanego
znak Królestwa Bożego (eschatologiczny), znak innego życia
znak dla świata innych, wyższych wartości
doskonalsze poświęcenie się Bogu (nieustanne przebywanie z Panem) już przez sam
ten fakt służą Kościołowi i światu zbliżając do Boga
doskonalsze poświęcenie się Kościołowi, na różny sposób: modlitwa, apostolstwo
(głównie dzieła miłosierdzia, ewangelizacja, dzieła wychowawcze – paleta jest
bardzo szeroka).
Harmonijne łączenie
- życia wewnętrznego
- pracy (fizycznej i umysłowej)
- ewangelicznego wysiłku przemiany obyczajów
- posłuszeństwa
- wytrwałości
- rozważania słowa Bożego (lectio divina)
- sprawowania liturgii
- modlitwy
Różne formy życia konsekrowanego
w czasach wczesnochrześcijańskich: dziewice konsekrowane (dziewice
poświęcone Bogu, znakiem okrycie welonem) i asceci; konsekrowane wdowy
(por. 1 Tm 5,5.9-10; 1 Kor 7,8)
Życie pustelnicze (monastyczne) - pokuta, modlitwa; pustynia miejscem duchowej
walki; eremici - pojedynczo; cenobici - we wspólnotach
życie łączące kontemplację z duszpasterstwem i apostolstwem (kanonicy
regularni, premonstratensi, zakony żebracze, np. franciszkanie, dominikanie)
zakony kleryków regularnych społeczności kapłanów, które podejmują obowiązki
życia zakonnego (zgromadzenia księży np. salezjanie, salwatorianie)
zgromadzenia zakonne żeńskie (np. Zgromadzenie Sióstr Zmartwychwstania PJ,
Zgromadzenie Sióstr Służebniczek)
instytuty świeckie
stowarzyszenia życia apostolskiego
Rozróżnienia zakonów:
1. ze względu na śluby: zakony ścisłe (składają śluby uroczyste) i kongregacje
zakonne (śluby proste)
2. ze wzgl. na zatwierdzenie: na prawie papieskim lub diecezjalnym
3. wyjęte (spod władzy biskupa diecezjalnego i poddane bezpośrednio Stolicy
Apostolskiej) i nie wyjęte
4. kleryckie (znaczna część przyjmuje święcenia kapłańskie) i laickie (sami nie
kapłani)
5. ze wzgl. na sposób życia: kontemplacyjne i oddane dziełom apostolskim (czynne)
czasem wyróżnia się klauzurowe (ze względu na bardziej lub mniej ścisłe
oddzielenie przez klauzurę)
6. ze względu na ubiór: habitowe i bezhabitowe (np. św.Honorat Koźmiński, w XIX
były ograniczenia w życiu oficjalnym zakonów)
Etapy włączania do życia konsekrowanego:
1. Postulat (przynajmniej 6 miesięcy) - okres próby wstępnej
2. Nowicjat – wg Prawa Kanonicznego przynajmniej rok (zwykle dwa lata) –
rozpoczęcie zasadniczej formacji wewnętrznej do życia zakonnego, zapoznanie
z życiem danego zgromadzenia, próba
3. Śluby czasowe i rozpoczęcie junioratu (3-6 lat) – staje się członkiem zakonu
4. Śluby wieczyste
Instytuty świeckie (Instytuty życia konsekrowanego)
Nie są zakonami, choć podejmują rady ewangeliczne.
Bezwarunkowe pójście za Chrystusem i całkowite oddanie sprawie Jego Królestwa W ten
sposób dokonuje się „konsekracja życia”.
Vita consecrata n. 10: „przeżywają swą konsekrację w świecie poprzez praktykę rad
ewangelicznych w kontekście doczesnych struktur, aby w ten sposób być zaczynem
mądrości i świadkami łaski w ramach życia kulturalnego, gospodarczego
i politycznego” Synteza świeckości i konsekracji. Cecha specyficzna: „przepajanie
społeczeństwa nowymi energiami Królestwa Chrystusowego, dążenie do przemiany
świata od wewnątrz mocą Błogosławieństw”.
Pozostają w świecie, pracują zawodowo, uświęcają się osobiście i uświęcają świat od
wewnątrz.
Pole działania szerokie: życie społeczne, zawodowe, gospodarcze, polityczne, kulturalne
Zatwierdzone przez Piusa XII Konstytucją Apostolską Provida Mater Ecclesia (2 lutego
1947 r.)
1972 – powołano Światową Konferencję Instytutów Świeckich (CMIS)
W Polsce powojennej szereg lat trudności. Najpierw rozwijały się jako grupy
nieformalne. Dziś szukają swej tożsamości
Przykłady instytutów świeckich
Instytut Niepokalanej Matki Kościoła (w Ruchu Światło-Życie)
Świecki Karmel Terezjański
Instytut Świecki Misjonarek Chrystusa
Stowarzyszenia Życia Apostolskiego
Nie składają ślubów zakonnych, ale realizują własny cel apostolski stowarzyszenia.
Prowadzą życie we wspólnocie.
Dążą do doskonałej miłości przez zachowanie konstytucji.
Niektóre przyjmują rady ewangeliczne.
