Listy
PRO MEMORIA
PRO MEMORIACieszy mnie Ŝyczliwe, acz rozwaŜne zainteresowanie wielu Czcigodnych KsięŜy
w sprawie realnych moŜliwości organizowania adoracji Najświętszego Sakramentu na koniec
Mszy Świętej w pierwsze niedziele miesiąca. Mamy w naszej Archidiecezji więcej parafii
podejmujących tę poboŜną i mądrą praktykę, niŜby się wydawało w pierwszej chwili. Niech
ta praktyka trwa i przenosi się do kolejnych parafii. Jeszcze raz przypominam, Ŝe decyzją
Stolicy Apostolskiej taka wspólnotowa, czyli otwarta dla wszystkich parafian adoracja
Najświętszego Sakramentu w pierwsze niedziele miesiąca, w obecnym roku połączona jest
w naszej Archidiecezji z moŜliwością uzyskania odpustu zupełnego.
W odpowiedzi na pytania niektórych KsięŜy informuję, Ŝe dotyczy to zarówno
kościoła – siedziby parafii jak teŜ kościołów filialnych. Zarówno od strony duchowej jak teŜ
od strony organizacji duszpasterstwa kościoły filialne w naszej Archidiecezji pełnią rolę
drugiego, trzeciego lub kolejnego kościoła parafialnego. Dla mieszkańców danej
miejscowości Ŝycie parafialne ogniskuje się bowiem przede wszystkim w „ich” kościele.
Dlatego teŜ nie ma przeszkód, aby w tych świątyniach organizować takŜe róŜne wydarzenia
o charakterze ogólnoparafialnym (np. jubileusz parafii, cykl naboŜeństw pierwszopiątkowych
lub pierwszosobotnich dla całej parafii czy teŜ inne uroczystości dotyczące całej wspólnoty
parafialnej, z bierzmowaniem włącznie). W wymiarze duszpasterskim kościoły filialne
funkcjonują więc praktycznie na tych samych prawach co kościoły parafialne i naleŜy je
traktować jako duchowo równorzędne.
Wspólnotowa adoracja Najświętszego Sakramentu, podejmowana w pierwszą
niedzielę miesiąca, moŜe być więc równieŜ organizowana w kaŜdym (lub sukcesywnie
w kolejnym) kościele filialnym. NaleŜy jedynie pamiętać w takiej sytuacji o wcześniejszym
ogłaszaniu, w którym kościele będzie ona organizowana w danym miesiącu, by kaŜdy, kto
pragnie w takiej adoracji uczestniczyć, mógł w niej wziąć udział. Dotyczy to równieŜ tzw.
„kaplic filialnych”, czyli przestrzeni sakralnej i duszpasterskiej zorganizowanej na stałe
w danej miejscowości w części jakiegoś budynku z natury niesakralnego, gdzie za zgodą
ordynariusza jest na stałe przechowywany Najświętszy Sakrament i odprawiana jest
regularnie Msza Święta niedzielna (ufam, Ŝe takŜe w zwykły dzień tygodnia jest tam wtedy
sprawowana Msza Święta). Natomiast w tzw. kaplicach domowych oraz w innych miejscach
modlitwy, nie mających charakteru filii duszpasterskiej, szczególnie, gdy nie jest tam
przechowywany Najświętszy Sakrament, nie naleŜy planować regularnych comiesięcznych
adoracji. Po odpowiednim przygotowaniu i z racji na duchowe dobro wiernych co kilka
miesięcy moŜna jednak podjąć taką jednorazową modlitwę.
PoniewaŜ do proboszcza naleŜy decyzja o tym, czy w danym miesiącu parafia będzie
organizowała wspólnotową adorację (poza pierwszą niedzielą marca i listopada, gdy będę
prosił o jej zorganizowanie wszędzie), do wszystkich parafii będą kaŜdego miesiąca
przesyłane do wykorzystania takŜe teksty krótkich homilii do odczytania podczas takiej Mszy
Świętej. Dla zachowania jednak duchowej jedności czasu Komunii świętej i następującej po
niej adoracji, proszę teŜ, by liturgia niedzielna przebiegała wtedy następująco:
1) o godzinie rozpoczęcia Mszy Świętej połączonej z adoracją Najświętszego
Sakramentu, naleŜy najpierw syntetycznie podać istotne ogłoszenia duszpasterskie
na nadchodzący tydzień oraz intencję Mszy Świętej.
2) po ogłoszeniach naleŜy wznowić śpiew jednej zwrotki pieśni na rozpoczęcie
liturgii, po czym rozpoczyna się Msza Święta.
3) tekst homilii, który jest przesyłany na te niedziele naleŜy odczytać po Ewangelii
bez dodatkowych komentarzy.
4) bezpośrednio po „Modlitwie po Komunii” naleŜy dokonać wystawienia
Najświętszego Sakramentu. W adoracji moŜna korzystać z propozycji modlitw
przesyłanej przez Wydział Duszpasterski oraz tekstów powszechnie dostępnych,
moŜna teŜ stosować własne rozwaŜania lub odmawiać jedną z litanii. Wskazane
jest zachowanie takŜe 2-3 minut całkowitej ciszy, dla wdraŜania wiernych do
pogłębionej osobistej adoracji.
5) po śpiewie „Przed tak wielkim...” następuje błogosławieństwo eucharystyczne
i śpiew końcowy.
6) w kościołach, w których Msza Święta jest sprawowana co godzinę (niestety
– jeszcze są u nas takie sytuacje), w liturgii Słowa moŜna odczytać jedno czytanie
i zaśpiewać dwie zwrotki psalmu, aby łącznie mieścić się w ramach czasowych
zwyczajnie sprawowanej Mszy Świętej.
7) jeśli w kościele filialnym nie ma własnej monstrancji, moŜna dokonać wystawienia
Najświętszego Sakramentu w puszcze, ale usilnie zaleca się stosowanie
monstrancji, dla zachowania uroczystego charakteru tej modlitwy.
8) parafie, które organizują wspólnotowe adoracje Najświętszego Sakramentu
w pierwsze niedziele miesiąca powinny je kontynuować takŜe wówczas, gdy w tę
niedzielę w parafii będą przeŜywane rekolekcje wielkopostne. Rekolekcjonista
moŜe wtedy wygłosić nieco krótszą homilię, a po Mszy Świętej poprowadzić
własnymi słowami adorację, dopowiadając pewne treści zgodnie z przyjętym
programem rekolekcyjnym. W takim przypadku równieŜ uniknie się nadmiernego
wydłuŜenia liturgii, zachowując duchowy poŜytek adoracji Najświętszego
Sakramentu.
Szczerze zachęcam wszystkich Was, Czcigodni KsięŜa, do odwaŜnego korzystania
z tej formy pogłębienia Ŝycia duchowego powierzonych Waszej pieczy wiernych.
Na duchowe owoce tej zboŜnej praktyki z serca Wam błogosławię
Arcybiskup Andrzej
Arcybiskup Metropolita
Szczecińsko-Kamieński
Szczecin, 31 stycznia 2012 r.
